Psychologiczne przyczyny niepłodności - post w ramach kampanii "Blogerzy vs. niepłodność

#NIEPLODNOSCINIEWIDAC #BLOGERZYVSNIEPLODNOSC #ADOPCJA

  Pewnego razu, na blogu Dagmary Sobczak „Socjopatka” zauważyłam post dotyczący jej udziału w kampanii szerzenia informacji o mitach i faktach o niepłodności, zorganizowaną przez redakcję magazynu: „Chcemy być rodzicami”. Dagmara zachęcała do udziału  w akcji „Niepłodności nie widać” innych blogerów, aby obalali mity o niepłodności w ramach jej blogowego projektu „BLOGERZY VS. NIEPŁODNOŚĆ”. Bo niepłodność, to nie jest powód do wstydu! Postanowiłam się przyłączyć do tej akcji, bowiem w moim otoczeniu – wśród najbliższych jest bardzo dużo par, które miały problem z poczęciem dziecka.

    Na jednym przykładzie chciałabym przybliżyć przyczyny niepłodności leżące w psychice kobiety lub mężczyzny. Opowiem Wam historię:

    

    Martyna lat 36. W wieku 24 lat mieli już ustabilizowaną sytuację życiową na tyle, by świadomie podjąć decyzję o dziecku. Mija miesiąc, trzy, sześć, osiem, w końcu wybrali się do lekarza. Mijają kolejne miesiące, badania i sugestia od ginekologa by udać się do specjalisty zajmującego się leczeniem bezpłodności. Pojechali do Kliniki w Warszawie, tam kolejne miesiące wizyt, specjalistycznych kosztownych badań jednakże cena nie miała już znaczenia gdyż desperacko chcieli mieć dziecko.

  Tam po badaniach i konsultacjach specjalista rozłożył ręce – nie ma fizjologicznych przeciwwskazań do zajścia w ciąże ani po stronie Martyny, ani jej męża Tomka.  Co dalej? Invitro. Udało się, za drugim razem. Martyna w wieku 30 lat, a Tomek w wieku 31 lat zostali szczęśliwymi rodzicami synka (rok 2010). Są szczęśliwi życiem.

    W 2015 roku w maju Martyna z niepokojem zastanawia się dlaczego okres jej się spóźnia. Po tygodniu z niedowierzaniem ale już przed wizytą u ginekologa robi sobie test – II kreski. Niemożliwe, zastanawiające, niepokojące – przecież nie mogą mieć dzieci! Lekarz na wizycie potwierdza ciążę, w lutym 2016 roku zostają rodzicami córeczki. Ciąża przebiegała bez komplikacji.

12 lat temu problem z ciążą i nagle ciąża – jak to możliwe?

Badania psychologiczne nad niepłodnością opierają się na 3 hipotezach:

- czynniki psychologiczne są przyczyną niepłodności,

- niepłodność wywołuje załamania i stres,

- istnieje interakcja między załamaniem oraz depresją a niepłodnością.

   •   stres, poczucie straty, brak poczucia bezpieczeństwa, ukryte głęboko w podświadomości

       mogą hamować zajście w ciążę,

   •   emocje wyparte, niewypowiedziane, takie jak trudne relacje z matką lub ojcem,

   •   podświadomy lęk przed dorosłością,

   •   brak akceptacji swojej kobiecości,

   •   nieuświadomiony konflikt w małżeństwie, niepewność i nieujawnione wątpliwości, czy

       naprawdę chcesz być ze swoim partnerem,

   •   lęk przed utratą pracy, pogorszeniem statusu materialnego.

  Obecnie przy omawianiu niepłodności na tle psychologicznym pod uwagę najczęściej brany jest stres. Podłoże stresu może być różne, duże znaczenie ma napięcie związane z gonitwą codziennego życia i obowiązkami zawodowymi. Nie należy jednak wykluczać wewnętrznych wątpliwości dotyczących ciąży lub macierzyństwa - nieświadomy lek przed ciążą i uczuciem zależności lub przed zaprzestaniem rozwoju osobistego. 

    Co mogą powodować powyższe zagadnienia? Niektóre z napięć działają poprzez układ immunologiczny kobiety. Wytwarza on przeciwciała przeciwko plemnikom, które są traktowane jak obce antygeny. Inne zaburzenia układu odpornościowego mogą być również przyczyną utrudnienia implantacji zarodka w endometrium. Jeszcze inne napięcia wpływają na przysadkę mózgową, która jest odpowiedzialna za jajeczkowanie i zaburzają jej pracę.

   U około 25% wszystkich małżeństw, które zgłaszają się po poradę lekarską z powodu niemożności zajścia w ciążę, stwierdza się psychogenne przyczyny niepłodności.

   U kobiety długo zmagającej się z niepłodnością dochodzi do obniżenia poziomu samooceny. Może pojawić się labilność emocjonalna, silne negatywne emocje, potrzeba odizolowania, myśli samobójcze.

   Ten przypadek opisałam na faktach autentycznych. Czy wiecie, że wśród moich znajomych pewnego roku na 5 dzieci urodzonych w tym samym czasie, tylko jedna ciąża przebiegała naturalnie i bez komplikacji? Jedna adopcja, dwa Invitro, 1 zagrożenie poronieniem. Przerażające i zaskakujące - prawda? Nie wszyscy jednak uświadamiamy sobie o takiej sytuacji, że nasi sąsiedzi/znajomi/kuzyni itp. Przez te lata bycia z sobą prawdopodobnie walczą o dziecko. Nie wiemy o tym, bo być może te osoby o tym nie opowiadają na forum.

       Dlatego przyłączyłam się do kampanii - tak blisko nas jest ten problem, tak często się powtarza, tak ostatnio często występuje, warto o tym mówić tak swobodnie jak o alergii czy nadciśnieniu.

    Dlatego też wiem, że gdy poznaje nowych ludzi lub gdy wśród najbliższych przez dłuższy czas nie ma dzieci a nie mówią o tym otwarcie – to oznacza to że albo nie chcą mieć potomstwa (to ich świadoma decyzja i mają do tego prawo), albo starają się/leczą i nie mogą je mieć. Nie zadajemy z mężem pytań w stylu: kiedy powiększy się rodzina lub kiedy następne dziecko bo przecież jedno samo się nie wychowa… Chcecie mieć jedynaka, krzywdzicie tym dziecko…

     A nie wiesz ile łzów rozpaczy, bólu i rozgoryczenia wylała ta para, by właśnie posiadać to jedno dziecko!

     Teraz wiem też, na przykładzie Martyny, że cuda się zdarzają!  

Korzystałam:

http://www.ziebaclinic.pl/nieplodnosc/leczenie_wspomagajace/70/psychologia.html

http://www.ladymama.pl/cmspage/73/psychologiczne-przyczyny-nieplodnosci

https://portal.abczdrowie.pl/psychologiczne-aspekty-nieplodnosci