"Czytaj z nami"

„Czytaj z nami” to Kampania stworzona przez Magdalenę Erbel w grupie – również przez nią stworzoną: Przeczytaj Podaj dalej. Jest to Klub Książki skupiający pasjonatów i miłośników książek, a Kampania „Czytaj z nami” zachęca do czytania i wypowiadania się na różne tematy związane właśnie z książkami. Dzisiaj jest moja kolej na ogłoszenie artykułu dotyczącego wcześniej ogłoszonego tematu. Do wypowiedzi zaprosiłam trzy niesamowite kobiety z głowami pełnymi pomysłów:

YELLOW PEAR - Katarzyna Berska

Books MyLove - Malgorzata Palka 

ŚWIAT TOMSKIEGO - Natalia Krząszcz 

Temat do dyskusji:

Czy rzeczywiście poradniki, książki biznesowe i motywacyjne są nie potrzebne i nic nie warte? Uzasadnij na wybranym i przeczytanym przykładzie.

Jest dużo różnych typów książek, w tym poradniki.

W sieci krążą Memo lub posty z motywującymi hasłami, cytatami. Bardzo często lajkujemy myślimy: „coś w tym jest” jednakże rzadko przyznajemy się do przeczytania takich poradników lub w ogóle nie czytamy. Ale czy naprawdę? Co sądzą dziewczyny?

Katarzyna Berska - http://yellowpear.pl

„Szanujmy lęki, ale nie ulegajmy im,

liczmy się z nimi, nazywajmy i przeżywajmy,

ale nie bądźmy ich ofiarami”

Odkąd pamiętam zawsze pociągały mnie felietony.

Teksty mocno osobiste, a jednocześnie pisane z pewnego dystansu do świata i pozostawiające po sobie szereg przemyśleń. Taka „pogawędka” autora z czytelnikiem otwiera wiele drzwi. Dotyczy bowiem ogromu tematów – od szczegółu do ogółu lub odwrotnie. Od własnego ja do ja w społeczeństwie. Od relacji z partnerem, matką, córką, do kontaktów międzyludzkich miedzy sąsiadami czy osobami spotkanymi w autobusie miejskim… Te niezbyt obszerne teksty, będące miniporadnikami, poruszają zawsze aktualne i uniwersalne zagadnienia. Dając jasne odpowiedzi prowadzą do reakcji czytelników - sprawdzenia na własnej skórze wypływających z artykułów rad i wskazówek.

Dziś chciałabym przedstawić Wam pewną książkę będącą właśnie zbiorem felietonów. Napisała ją psychoterapeutka i publicystka Katarzyna Miller – kobieta, która od  lat zajmuje się pomocą innym. Czyni to zarówno na gruncie terapeuta – pacjent jak i podczas wywiadów telewizyjnych, audycji radiowych i artykułów.

Książka „Nie bój się życia. Jak pokonać swoje lęki i odnaleźć szczęście” to lista rad prowadzących do wyjścia z sieci własnych obaw i oswojenia strachu, który jak cień towarzyszy nam przez całe życie.

„Piekielnie ważne jest nie bać się” – pisze Katarzyna Miller. Jednocześnie wyjaśnia, że nie chodzi w tym stwierdzeniu o zdrowy strach czyli ten, który pozwala nam żyć. Chodzi o niebezpieczną postać lęku, czyniącą z nas ofiarę, blokującą dostęp do szczęścia, miłości, radości i spełnienia. I to właśnie ten groźny strach jest głównym bohaterem utworu. Autorka przedstawia sytuacje, z których jasno wynika w jaki sposób możemy poradzić sobie z nieprzyjacielem. Pomaga również zrozumieć co jest naturalne, a co może powodować problemy w przyszłości.

Książka podzielona jest na rozdziały. W każdym z nich mamy do czynienia z obawą dotyczącą innej dziedziny życia. Jest, więc lęk przed starością, trudnymi przeżyciami, śmiercią, samotnością, miłością czy ojcostwem. Co osobiście było dla mnie zaskakujące, jest też strach przed śmiechem, sikaniem, a nawet lęk przed gejem czy byciem rozlazłym. We wszystkich częściach swojej książki autorka stara się przybliżać stan strachu, rozkładając go na czynniki pierwsze oraz nawiązując do historii „z życia wziętych”. Informuje dlaczego może być on toksyczny i uczy sposobów na przetrwanie.

Znakomity w swojej prostocie język Katarzyny Miller oraz uzupełniające treść grafiki Zuzy Miśko składają się na dość nietypowy poradnik. Nietypowy, bo nie zawierający konkretnej listy ćwiczeń, nieco uproszczony, bez dogłębnej analizy znanej z innego utworu terapeutki „Bajki rozebrane”, a jednak poradnik. Łatwy w odbiorze, interesujący, opisujący problemy współczesnego człowieka. Skłaniający do myślenia nad sobą, swoim życiem i działaniami. Poradnik dający odpowiedź na pytanie zawarte w tytule: Jak pokonać swoje lęki i odnaleźć szczęście. Wystarczy tylko po niego sięgnąć.  

Malgorzata Palka - http://booksmyloveblog.blogspot.com

Oczywiście, jak najbardziej i nie podlegające żadnej dyskusji zgadza się! Poradniki są niepotrzebne i nie ma w nich nic wartego przeczytania, a na pewno nie są warte wydawania na nie naszych pieniędzy.

Zapytacie dlaczego?

A weźmy na przykład taki poradnik "Kot dla początkujących" Beaty Pawlikowskiej. Po pierwszej co ta Pani może wiedzieć o kotach w końcu ma tylko dwa, prawie jak żadnego prawda? Zresztą wszyscy wiedzą, że ona często podróżuje więc właściwie, jak ona niby się tymi kotami zajmuje?

Wszyscy powszechnie wiedzą, że koty są wredne! Kogo się nie zapytać, tak powie. W poradniku znajdziemy informacje, że trzeba zastanowić się co nam kot MÓWI, co nam SYGNALIZUJE, i czego od nas CHCE. No jasne, ja będę siedzieć i się zastanawiać, o co kotu chodzi, jak drapie w moją ukochaną kanapę i wymyślać, że może drapie bo chce mi powiedzieć, że materiał mu się nie podoba?, albo że potrzebuje następnego drapaka (o zgrozo!)? A jak sika poza kuwetą to też MÓWI, wredny i tyle, a nie, że mu się miejsce nie podoba, gdzie stoi kuweta bo ciągle tam ktoś chodzi, albo że rozmiar, kształt albo stan kuwety mu się nie podoba (ludzie jakoś nie wymieniają co chwilę toalety dla siebie i jakoś żyją prawda?). Albo rozdział o jedzeniu, że karmy, które często występują w reklamach albo polecane są przez weterynarzy są ZŁE! No ale jak złe, jak koty się rzucają na nią, oblizują i chcą ciągle więcej i więcej. I niby te karmy są jak ludzkie fast foody. Tak szczerze, który człowiek nie lubi fast foodów? Oj, że tam kiedyś zachorujemy przez to jedzenie albo umrzemy szybciej, kto by się tym przejmował. A kot, jak kot musi sobie radzić. I jeszcze bardzo kontrowersyjny temat osiatkowania balkonów. Dla jednego małego kilkukilogramowego kota specjalnie trzeba osiatkować cały balkon, żeby poczuć się jak w więzieniu, żeby łaskawie nie zleciał z balkonu. A kto by nie chciał polatać i poczuć się jak ptak? Może koty też o tym marzą prawda?

Nie czytajcie poradników, bo jeszcze się okaże, że coś mądrego strzeli Wam do głowy. Jeszcze przypadkiem kogoś a jeszcze gorzej, jak siebie przy okazji uszczęśliwicie. I nawet nie ważcie się ich czytać bo będziecie się zmieniać, mądrzeć, uczyć się więcej. A po co to komu? 

Natalia Krząszcz - http://swiattomskiego.blogspot.com

Poradniki, książki biznesowe i motywacyjne…temat rzeka. Dla jednych ten typ książek jest nieodłącznym atrybutem życia, bez których nie podejmują żadnej decyzji, dla innych (jak np. dla mnie) mogłyby nie istnieć. Jednak jako, że od każdej reguły jest wyjątek od pewnego czasu mam w biblioteczce dwóch autorów, do których sięgam często i przede wszystkim chętnie.

Z racji mojego wykształcenia język polski zawsze był mi bardzo bliski, a gdy zaczęłam pisanie bloga szczególnie zaczęłam zwracać uwagę na sposób w jaki wyrażam swoje myśli i nagle okazało się, że po 4 latach pracy w biurze architektonicznym, gdzie posługiwałam się całkiem innymi terminami i obowiązywały troszkę inne zwyczaje językowe bywa, że brakuje mi pewności czy dane sformułowanie jest poprawne. Z pomocą przyszła mi Paulina Mikuła ze swoim vlogiem i świetną książką, którą wydała. To jest poradnik językowy, który powinien znaleźć się w każdym domu. Zdecydowanie. Skorzysta z niej każdy. Paulina w tak przystępny sposób tłumaczy zawiłości języka polskiego, że najtrudniejsze zagadnienia stają się oczywiste. Książka jest podzielona na rozdziały, dzięki którym szybko znajdziemy interesujące zagadnienie. Jej sposoby na zapamiętanie zasad poprawnej polszczyzny są tak zaskakujące i zabawne, że nagle nauka staje się doskonałą rozrywką.

Drugim autorem, który wszystkim blogującym jest zapewne dobrze znanym, jest nikt inny jak Tomek Tomczyk. Jego książki są skarbnicą wiedzy na temat blogowania. Jeśli ktoś chce zająć się „pisaniem w sieci” na poważnie to w tych pozycjach znajdzie odpowiedzi na wszystkie nurtujące pytania. Jest to swoista mapa, która wskazuje nam drogę do zbudowania własnej marki.

Przedstawiłam dziś dwóch swoich ulubionych autorów „poradników”. Te dwie pozycje są bardzo istotne w rozwijaniu mojej pasji jaką stał się blog. Często z nich korzystam i serdecznie polecam!

Ja osobiście polecam książkę „Gdy góra lodowa topnieje” Johna Kottera, Holgera Rathgebera, Petera Muellera, która opowiada o wprowadzaniu procesu zmian, zarówno w życiu osobistym, jak i dużej organizacji. To zawsze trudny i wymagający proces. Potrzeba do niego odwagi i siły woli. Niesie on też za sobą ryzyko, ale na końcu uświadamia, że warto podjąć ryzyko.

Z nutką nieśmiałości ale i wyzwania ogłosiłam ten temat i cieszę się, że dziewczyny podjęły rękawice. Może dzięki temu postowi zmotywują się inni, którzy nigdy nie czytali takich pozycji. A może jest ktoś, kto czytał jakiś poradnik ale jeszcze sobie tego nie uświadomił? Łapka w górę!